Stadsschouwburg / Parktheater

Stadsschouwburg / Parktheater

In mei 1961 werd de eerste paal voor de schouwburg geheid door schrijfster Harriet Laurey (1924-2004) uit Eindhoven op de plek waar de Engelse tuin van de rentenierende Amsterdamse familie Sinkel (jawel, van de ‘Winkel van Sinkel’) was aangelegd, inclusief koetshuis. Na het overlijden van Bernard Sinkel in 1890, kocht het Eindhovensch Mannenkoor een van de drie afgesplitste kavels. Waar nu de Wim van Doorne kiosk staat, werd toen een muziekkiosk gebouwd.

Het Koetshuis werd omgebouwd tot paviljoen voor de zomerse buiten optredens van het koor. De kapitale villa van de familie Sinkel, die van 1920 tot 1952 gediend heeft als gemeentehuis van Eindhoven, moest wijken voor de bouw van de schouwburg. Harriet Laurey omschreef na het heien van de eerste paal een schouwburg als volgt: ‘Een spiegel van het menselijk bestaan, een klankbord voor zijn vreugde en gemis’.

Cees Geenen en Leo Oskam waren de architecten van ‘de mooiste, beste en duurste schouwburg van Nederland’, zoals de Volkskrant schreef. ‘… en zo'n schouwburg kost vandaag de dag nu eenmaal 12 miljoen gulden’. De eerste begroting uit 1952 ging overigens uit van 2 miljoen gulden. Overschrijdingen van overheidsbegrotingen is derhalve van alle jaren.

Parktheater EindhovenDe Stadsschouwburg (thans Parktheater) werd op 2 oktober 1964 geopend met een opvoering van het toneelstuk ‘De bruiloft van Figaro’ van Beaumarchais. Het stuk werd opgevoerd door het ‘Zuidelijk Toneel- en Televisiegenootschap Ensemble’ (o.l.v. Karl Guttmann) met Ton van Duinhoven en Ina van Faassen in de hoofdrollen. Verder waren er optredens van het ‘Brabants Orkest’ en het ‘Nationaal Ballet’, in aanwezigheid van Prinses Beatrix, burgemeester Witte, wethouder van cultuur Van Eupen, de ministers Scholten van Justitie en Bot van Onderwijs, Kunst en Wetenschappen en vele andere hoogwaardigheidsbekleders. Na de degelijke openingsspeech van Minister Bot antwoordde wethouder Van Eupen met zijn kortste rede ooit : ‘Dit theater is er voor iedereen, ik dank u wel’.

De eerste directeur van de Stadsschouwburg werd Ben Ullings. Hij was het carnaval zeer goed gezind en zette de deuren van zijn schouwburg altijd wagenwijd open voor vele activiteiten rondom het Lampegats carnaval. Vandaar dat Ben Ullings in 1971 ook geëerd werd als Ere-Haon.

John Fagel van Bistro du Theâtre omschreef de sfeer van de schouwburg als volgt: ‘Op één dag Simon Vinkenoog in de Globezaal, Het Brabants Orkest in de Grote Zaal, 's nachts een popconcert in de Grote Zaal. Alles uitverkocht!!’ Zo bediende Ben Ullings en zijn staf op een dag drie verschillende bevolkingsgroepen. Alles mocht en kon toen nog: de Man van La Mancha met Spaans buffet, de volledige Oresteia met Griekse maaltijd en als eerste in Nederland een circus in een theater (vanaf 1971) en nog wel met Kerst. In 1971 vond er het eerste Tromp Muziek Concours plaats met als winnares violiste Emmy Verheij.

2012 Parktheater

De opvolgers van Ben Ullings waren in 1978 Jan Reijs, in 1987 Leon Schoenmakers, en in 1992 Fons Bruins. De laatste was verantwoordelijk voor de aanbouw van een nieuwe zaal en de verbouwing van het oorspronkelijke theater, hetgeen zich heeft ontwikkeld tot het huidige Parktheater. In 2007 werd Giel Pastoor directeur van het theater.

Als lid van d’Haone, en Ere-Haon, kan nog worden gemeld dat Jan Melis decennialang ‘de’ toneelmeester van de Stadsschouwburg is geweest.

Lees 84002 keer Laatst aangepast op zondag, 19 december 2021 11:10

Gerelateerde items (op tag)