Boven op een tafel dansend in 't Silveren Seepaerd komt de gedachte in hen op: ‘Wat zou het toch heel leuk zijn om met eigen vrienden, in de eigen stad, carnaval te kunnen vieren. En wel met een eigen carnavalsvereniging.’

Na het carnaval gaat iedereen echter weer over tot de orde van de dag. Alphons vertrekt naar Tilburg, waar hij economie studeert; Hans naar Nijmegen om zijn rechtenstudie op te pakken. En Ferry naar Hilversum, waar hij werkt in een wijnhandel. En Jan? Die broedt het idee verder uit. Lang zal het niet duren, dat de droom werkelijkheid wordt.

Op 21 april 1966 (111^e dag van het jaar) komen de vrienden bij elkaar in de grote kelder van het huis van tante Phiel en Ome Frits (van Nunen – van Lith) aan Eindhovenseweg in Best. Jan heeft daar een fotoatelier. De kelder kan echter ook gebruikt worden als feestkelder door de kinderen Swinkels. Aanwezig in Best zijn Hans en Alphons Dassen, Jos Binckhorst, Ferry Snepvangers, Toon Willems, Fons Verhulst, Eric Japing, Peter Cremers en Jan Swinkels.

De zogenaamde ‘Raad van Negen’ wordt opgericht. Naar analogie van Sociëteit Jocus uit Venlo, wordt een sociëteit opgericht voor jongeren. De Eindhovense sociëteit voor jongeren gaat van start onder de naam D'Haone. Een verwijzing naar het symbool van Sociëteit Jocus, de Haon.

De jonge vereniging formuleert drie doelstellingen:

• het straatcarnaval in Eindhoven bevorderen;
• in Eindhoven muziekskes van de grond tillen;
• komen tot één prins(es) in Eindhoven: de Stadsprins(es).

Ferry Snepvangers en Jan Swinkels worden duovoorzitter. Ferry vormt voor de vereniging het boegbeeld naar de buitenwereld. Hij beschikt over een enorm netwerk via zijn contacten vanuit de wijnhandel. Vooral het ‘ingewijd’ zijn in de Eindhovense binnenstad geldt daarbij als een groot voordeel. Daarnaast behoort Ferry tot de ‘incrowd’ van de Volders. Jan daarentegen ontwikkelt zich tot de creatieve inspirator van d’Haone.

De eerste officiële vergadering vindt later plaats in herberg Oud Eindhoven aan het Stratumseind, waar Jan van der Heijden de scepter zwaait. Korte tijd later voegt ook Koen Rooijmans zich bij het gezelschap. De zoon van Jan van der Heijden, Han, wordt diezelfde avond tot ‘taphaon’ gebombardeerd.

De zaken worden serieus aangepakt. Er wordt veel vergaderd, zelfs heel veel vergaderd. In het begin komt men wekelijks bij elkaar. Als troost voor de inspanningen, kan het bestuur van het eerste uur royaal gebruik maken van de door vader Dassen ter beschikking gestelde sigaren. Het zal al snel duidelijk zijn, dat het voor Ferry een enorme opgave is, om het tempo bij te benen. Het pendelen tussen Hilversum (werk) en Eindhoven (weekend), vraagt zijn tol. In de loop van het tweede jaar neemt Alphons de rol van voorzitter van hem over.

De ledenwerving wordt energiek opgepakt. De eerste zestig leden worden door het bestuur zelf verzameld. Vooral in en rond café-dancing ‘El Pinar’ aan de Eindhovense markt. Met name Toon Willems doet zijn best in de hoedanigheid van secretaris, of ‘Sikhaon’. Met zijn altijd witte handschoenen aan, weet hij veel jonge mensen te winnen voor de nieuwe vereniging.