De bezetting (op bovenstaande foto) bestaat uit de volgende muzikanten:

• Jan Alons - klarinet
• Tjarko Ullings - grote trom
• Henk Buitenhuis - trompet
• XXX - bekkens
• Rik Huiskes - trompet
• Paul Borghouts - kleine trommel
• Chris Luyk - trombone
• Tim Kuijpers - tuba

Jan Alons koopt voor de bijzondere grote trom van de voormalige Strijpse harmonie een echt leren trommelvel. Het vel moet voor de montage uren in het water liggen. Door touwen aan te spannen, kan het vel voor korte tijd op spanning worden gebracht. Maar bij droging blijkt het vel keer op keer te slap te zijn. Je moet er dus heel voorzichtig mee omgaan, anders gaat hij stuk. Maar de trom met dit vel, brengt wel die doffe toon voort die kenmerkend zal zijn voor d’Haone Fuut.

d’Haone Fuut speelt (met moeite) een uiterst beperkt repertoire. De meeste muzikanten lukt het nog wel om geluid voort te brengen, maar het heeft dan nog weinig met muziek te maken. Het doorzettingsvermogen wordt beloond, want met dit uiterst beperkt repertoire zal d’Haone Fuut het carnaval van 1968 opluisteren.

Op de ‘playlist’ staan de volgende klassiekers:

• Eiland Hawaii
• Den uil zat in den olmen
• Zit er nog bier in de kraone, want vanavond komme d’Haone
• De Negende van Beethoven

Kort na de start van de Fuut ontstaat er een soort rolverdeling binnen de kapel. Paul Borghouts moet met zijn trommel aangeven wanneer een nummer begint. Jan, daarentegen, moet met zijn klarinet de juiste begintoon aangeven. Met twee kapiteins op het schip, kan het niet meer stuk.

Groot plezier hebben de mannen van d’Haone Fuut in het plagen van de in hun ogen wat stijve en formele carnavalsvereniging De Volders. Eind jaren zestig, rukken de Volders nog ieder jaar groots uit. In een grote stoet trekken zij met hun boerenkapel, de Prins, de Raad van Elf, de Hoge Raad, de dansgarde en de in sjiek jacket gestoken leden, op maandagmiddag met carnaval langs de leden van de bevriende Middenstandsvereniging in het centrum van Eindhoven. Daarbij wordt met name de Rechtestraat, de Demer en de Hermanus Boexstraat aangedaan. De Fuut weet deze evenementen vakkundig te verstoren, door met hun vals gespeelde ‘Eiland Hawaii’ de Volderskapel in de wielen te rijden. Ook de dansmariekes wordt het niet gemakkelijk gemaakt. De dames moeten zelfs hardop tellen, om hun pasjes nog ‘in de maat’ te kunnen uitvoeren. Een jaar later, hebben de mannen van de Fuut ook daar wat op gevonden. Een jaar lang hebben ze geoefend in het spelen van onvervalste Zuid Amerikaanse ritmes. De dansmariekes hebben geen schijn van kans...!

De relatie tussen d’Haone als jonge vooruitstrevende leden van d’Haone Fuut en de behoudende Volders is niet gemakkelijk. Dit past overigens goed in het tijdsbeeld van de late jaren zestig. De jeugd zet zich af tegen de ouderen. Dat is in het geval van d’Haone Fuut niet anders. Het gebeurt echter in deze carnavalsambiance wel op een heel ludieke manier.

Zo organiseren de Volders in 1972 een groot galabal in de toenmalige Philips Jubileumhal. Hoewel d’Haone Fuut het prestigieuze Oele-muziekconcours in Breda heeft gewonnen is zij niet uitgenodigd. Desondanks staan de muzikanten mèt instrumenten aan de deur. Zij worden vriendelijk, edoch dringend, verzocht weg te gaan. Maar na enig aandringen, mogen ze ‘bij hoge uitzondering’ naar een barretje boven in de Jubileumhal. Ze kunnen daar een biertje drinken. De hal is en blijft uitdrukkelijk verboden gebied. De in de zestiger jaren uiterst populaire Philips Harmonie verzorgt in de Jubileumhal een concert. Het toegestroomde publiek luistert aandachtig naar de orkestrale klanken die vanaf het podium klinken. Ondertussen weten de leden van d’Haone Fuut te ontsnappen uit het barretje, en spoeden zich naar de grote zaal. En met Zuid Amerikaanse ritmes, wordt het nummer ‘Help’ van the Beatles ingezet. d’Haone Fuut trekt de zaal binnen; concert of geen concert ... Het publiek draait zich massaal om … en het wordt echt carnaval! Voor de Philips Harmonie is er die avond geen eer meer te behalen.

In 1972 trouwt Jan Alons met Liesbeth Rooijmans. Het is een van de eerste huwelijken binnen d’Haone. Niet het allereerste overigens... Die eer komt Tjarko Ullings en Milou van ‘t Hullenaar toe. Er zullen nog heel veel huwelijken volgen. Of het daarmee te maken heeft, is niet (meer) te achterhalen, maar er komen steeds meer leden binnen d’Haone met kinderen. d’Haone Fuut zal met enthousiasme het kindercarnaval binnen de vereniging oppakken.

Zoals in iedere vereniging lopen zaken wel eens wat stroever dan gewenst. Ook de verhouding van d’Haone Fuut met het bestuur van d’Haone staat bij tijd en wijle onder druk. De oorzaak ligt doorgaans in niet uitgesproken verwachtingen jegens elkaar. Een terugkerend onderwerp in dit verband is vaak het wel of niet ter beschikking stellen van consumptiebonnen. Vaak hopen de muzikanten op meer biertjes, dan daadwerkelijk worden aangeboden. Blazen maakt nu eenmaal dorstig! Na een uit de hand gelopen conflict daarover mag Paul Borghouts van het bestuur als ‘straf’ gedurende een aantal maanden geen muziek meer maken bij d’Haone.

Afsplitsing

Wat echt een probleem gaat vormen binnen d’Haone, is de maximum leeftijd van 35 jaar. Indien gewenst kan het lidmaatschap bij het bereiken van de maximum leeftijd omgezet worden in een donateurschap. De leden van d’Haone Fuut behoren tot het meest actieve deel van de club, en veel hebben grote moeite met die maximum leeftijd. Nu ze zelf ouder worden, willen ze er eigenlijk vanaf. Het bestuur van d’Haone houdt echter voet bij stuk.

In 1980 besluit d’Haone Fuut tot een afsplitsing van C.V. d’Haone. Ze gaan zelfstandig verder als ‘De Veterhaône’.