In 1969 nemen de mannen van d’Haone Fuut dan ook voor het eerst - buiten mededinging - deel aan de carnavalsoptocht in Eindhoven, met een zeilbootje.
Voor een habbekrats is een gammel Renaultje 4 op de kop getikt. Het autootje vormt de basis voor een rijdend zeilbootje; een ‘carrus navalis’ avant-la-lettre. De garage bij het ouderlijk huis van Paul Borghouts dient als bouwplaats. Jan Alons is een fervent zeiler en levert de mast, de zeilen en een werkende buitenboord motor. Chris Luijk blijkt erg goed te kunnen lassen. Rondom het autootje wordt een heuse balustrade gemaakt, en aan de achterzijde een plankier, waar je zelfs op kunt staan. Daar komt een wastobbe op te staan, met zeepsop. Met een draaiende buitenboord motor in de wastobbe, zal het Eindhovense publiek vergast worden op een leuke, maar natte verrassing.
Op de dag van de optocht moet het gevaarte naar de startplaats van de optocht vervoerd worden. De weg naar het bedrijfsterrein van Van Gend & Loos aan de Fuutlaan lijkt eindeloos ver weg. Op de Kennedylaan gaat het bijna fout. De zeilboot trekt vervaarlijk naar de zijkant. Onder escorte van een toevallig passerende motoragent, wordt de tocht vervolgd. Het volgende obstakel vormt een van de Eindhovense spoorviaducten. In het enthousiasme bij de bouw is geen rekening gehouden met de beperkte hoogte aldaar. Uit nood geboren wordt de mast van de zeilboot ‘neergelaten’. Als de mast aan de andere zijde van het spoor weer gemonteerd is, wordt de tocht voortgezet. De mannen van d’Haone Fuut ontgaat het helemaal dat ze met hun extreem hoge ‘vaartuig’ alle geluidsinstallaties aan de Stationsweg kapot hebben gereden.