Bert krijgt echter steeds meer sympathie voor d’Haone. Geen grotere blijdschap toont hij, dan met het dragen van zijn d’Haone kiel. Lid worden kan op zijn leeftijd niet meer, maar donateur…? Hij zal zich ontpoppen als een van de belangrijkste sponsoren van de vereniging.

Bert zorgt voor het materiaal waarmee de diverse Haonekotten en -plekskes kunnen worden ingericht, zoals wand- en vloerdelen. Het maakt het mogelijk om ruimtes volledig in te richten naar een bepaald thema, zonder beschadigingen aan het etablissement.

En Bert maakte het qualitate qua ook mogelijk dat d’Haone zich groots konden manifesteren in de Eindhovense carnavalsoptocht. Hij zorgde voor de huur van een passende trailer en leverde al de bouwmaterialen om er een mooie carnavalswagen van te maken.

Het was natuurlijk niet zo, dat d’Haone alleen maar gebruik maakten van de gelden die door sponsoren werden opgebracht. De jaarlijkse ‘onderscheidingen’ die de vereniging liet maken of zelf maakte, werden steevast te koop aangeboden op het Haone Boere Blaos Festijn (H.B.B.F.).

Deze verkoop was een echte ‘cash generator’. Maar van ‘nul en generlei waarde’ of zoals Berry Geerts het noemt: ‘Zilverpapier voor de missie’. Een van de aardigste is de vetleren haon geweest, als parodie op die echte zilveren haon.

Een ander gewild collectoritem is de Haone-das geweest. Ontstaan in een balorige bui werd het idee ter plekke omgezet in actie. Anneke Geerts pakte haar breinaalden en begon spontaan een blauwe das met rode Haon te breien. En daar zijn er stiekem heel wat van gemaakt. Die dassen waren zo gewild dat ze soms gestolen werden, of dat er om gevochten werd.