Onderwerpen cloud
Zondag 19 februari Happen met d’Haône
Zo tegen half 6 kwamen we bij 't Mulderke aan. De echte liefhebbers zaten toen al aan de toog. Maar de anderen stroomden ook al snel binnen. Groot en klein, velen in iets van zwart-wit, volgens het thema "Ge moet ut nie te zwart zien witte!". Ons huisorkest "de Harries", René Smaal, Gerard van der Vleuten en Ad Maas, kwamen natuurlijk spelend binnen. Ook buiten was het goed toeven, onder het afdak dan, aan de hangtafel. Je moet wat als je roker bent. Binnen begonnen we op stoom te komen met gezellige muziek, een drankje, een praatje, veel lachen. De belangstelling viel uiteindelijk toch nog mee, ondanks een langzame start bij de aanmeldingen. Niet helemaal vol maar dan toch bijna. In ieder geval genoeg voor een lekker feest, onder de muzikale klanken van ons overbekende duo, vandaag aangevuld tot trio. Ook wat 'jong' volk erbij. Het gaat de goede kant op. Stokbrood plus kruidenboter was de voorbode voor het echte "Happen met d'Haône". Maar eerst nog een kleine onderbreking. Hans van Kollenburg had een kort woordje èn een klein kadootje voor Rianne Pulles die o.a. altijd mede de Q-kulle-Q's en rondzendingen verzorgt. En toen kon het echte werk beginnen, 4 x stamppot, 2 soorten worsten, spekjes en gehaktballetjes stonden op het menu. En voor de niet vleeseters was er een alternatief geregeld. Iedereen liet het zich goed smaken aan de lange tafels, gezellig naast elkaar, zoals velen graag weer wilden. En gezellig was het: voor in de zaal, in het midden, maar ook in de uiterste hoeken, en niet te vergeten aan de bar. Enkelen onder ons konden de verleiding niet weerstaan en klommen op de banken. Hadden we dat vroeger ook al niet eens gedaan? En toen was het weer tijd voor wat muziek, eerst alleen door het trio met sax, sous en trom, later aangevuld door Luc Vaesen met zijn accordeon. Het was een geweldige combinatie die vele bekende meezingers ten gehore bracht, waarbij wij allen luidkeels meezongen en mee tromden. Dat kon allemaal. Vervolgens ging onze huistroubadour Luc nog een behoorlijk tijd door met het zingen van zijn alom bekende nummers. De een na de ander passeerde de revue. We gingen er zelfs op dansen. Luc, het was weer grandioos. En het was nog heel lang druk en gezellig.
Zondag 19 februari Brunch
Het was weer vroeg, op de zondagmorgen. Maar er was dan ook goed werk te verrichten: 400 brunches klaarmaken. Gelukkig waren er handjes genoeg. Dus ruim op tijd stond alles klaar en kon het spektakel beginnen. John van der Heijden en Wally Rijks hadden er weer zin in. En ook de bekende boeren snert stond lekker te pruttelen. Suikerspin en ballonnenclown kunnen natuurlijk niet ontbreken. Onze Haône tafel bleef eerst nog even leeg, maar later werd er toch wel gebruik van gemaakt. Het bezoek van de Stadsprins met gevolg, weer een wervelend geheel. En toen maar weer lekker door met de brunch, ditmaal voorzien van een warme tosti. Zowel de suikerspin als de ballonnen waren zeer in trek gezien de lange rijen. En ook aan de hobbytafel werd uiteindelijk, na een late start, weer lekker geknutseld. Knippen, kleuren en plakken was het devies. Echte volhoudertjes waren het. Evenals de wachtenden bij de ballonnenclown. Maar het was het wachten waard, want er kwamen weer prachtcreaties uit haar handen. De suikerspinnen waren gewoon erg lekker, voor groot en klein. Het opruimen na afloop ging vlot. Het was een redelijk goede brunch geweest, met dank aan alle handjes.
Zondag 12 februari Prinsenreceptie
We waren dit jaar ruim van tevoren aanwezig. Dat was maar goed ook want het receptieschema werd strak aangehouden door de organisatie. Dus allemaal aantreden om kwart voor vier, onder aan de tweede trap, zodat we om exact 15:50 uur langs de Prins met gevolg zouden kunnen gaan. Weer een trapje hoger, net naast het bordes, stelden we ons op, groot en klein, carnavalist en muzikant. Wachtend op het verlossende woord van d'n aankondiger, kijkend naar de uitbundige, beweeglijke en goedlachse NEIE Stadsprins D'n Twidde. Onze muzikale begeleiders, de Dommelaers natuurlijk spelend voorop. Dat geeft toch altijd een feestelijke geheel en het klinkt nog lekker ook. Dommelaers bedankt. En dan komen wij, natuurlijk met een presentje voor de Prins, onze warme rode fleece shawl met blauwe Haôn voor barre tijden. Een lange rij Haône van allerlei pluimage, ging handjes schuddend, kussend, feliciterend en lachend langs het hele gezelschap. Even poseren voor de fotograaf (Kees Pulles) en dan is het officiële gedeelte weer voorbij. Tijd voor een versnapering .... of twee. En bijkletsen of plannen maken voor het aanstaande carnaval. Het was weer geslaagd.
Van 1978 tot en met 1982 hadden we als Haone, naast d'Haone Fuut / de Veterhaône, d'Altijd Naïeve, Ut is maor vur efkes en Les Femmes Fatales, nog een 5e kapel, de Doepdeksuls.
Jawel, in totaal dus 5 kapellen bij een en dezelfde vereniging.
Had het Eindhovens Dagblad in 1967 niet geschreven dat d’Haone in hun eerste jaar de Eindhovense carnavalsoptocht hadden verstoord door er met grote groepen mensen door heen te zeilen?
Sinds begin 2015 hebben we weer een echte Haone kapel. De nieuwste ster aan het Haone kapellen firmament heet officieel #WKHOZMP, oftewel voluit “We Kunnen Het Op Z’n Minst Proberen”.
Naast een aantal kapellen die een flink aantal jaren bestaan hebben, waren er ook nog enkelen die slechts een of enkele jaren hebben gefloreerd. Een daarvan was de Augurkenband in 1979. Die liep voor de grote Haone wagen uit in de optocht.