Het Lampegats Gemengd MannenKoor (L.G.M.K.) ziet in 1998 het licht. Toen het koor werd opgericht (door Frans Kriesels en Jack van den Eijnden) was het eerder een goede reden om bij elkaar te komen en carnaval te vieren, dan een serieuze aangelegenheid.
Het eerste jaarlijks terugkerende evenement is de ‘Carnavalsmis’, die elk jaar in de Stadse Sint-Catharinakerk wordt gehouden.
En dan zijn er nog een aantal Haone, maar ook andere al dan niet verklede types, die geen Ere-Haon zijn, maar toch op de een of andere manier opgevallen zijn door hun doen en laten binnen D’Haone en/of het Lampegatse carnaval. Dus personen waar een artikel over geschreven is, in krant, tijdschrift of een ander medium, dat de moeite waard is om hier te publiceren in HAONEPEDIA. Deze stukjes staan hieronder vermeld, gelardeerd met foto’s.
Batte Hertstein (jazz-musicus)
Batte Hertstein, een in 1916 in het toenmalig Nederlands-Indië geboren jazzpianiste, trad in de beginjaren van C.V. D’Haone regelmatig op bij diverse feesten, o.a. in Bistro du Theâtre / de Agora en als begeleidster bij de Haone Doe mer wa shows in het Jorishuis aan de Le Sage ten Broeklaan in Eindhoven.
Maar het concert dat ze eens samen met C.V. de Badmutsen heeft verzorgd mag zeker niet vergeten worden.
In 1977 hebben we haar daarom geëerd met een zeer welverdiende Ere-Haon.
Aan de Belgische kust, tussen Vosseslag en Wenduine, ligt het badplaatsje De Haan. En raad eens wat je daar heel veel ziet als je er rondloopt? Juist ja, Hanen.
Een selectie van de gefotografeerde exemplaren vindt je hieronder.
Ook in 1979 waren er een aantal bruiloftsfeesten binnen de Haone. Ditmaal van Dook en Hanneke Pulles in de Schaapskooi in Veldhoven, die helaas een aantal jaren later (20 april 1993) in vlammen is opgegaan, tot verdriet van velen, want het was een gezellige gelegenheid.
Haonekapel "Ut is maor vur efkes" gaf natuurlijk weer 'acte de presence', zowel buiten als binnen. De bruidegom blies wel mee, maar zijn broer Kees Pulles mocht / moest ditmaal Dook zijn narrenpak aan.
“Over carnaval schrijft men niet ... dat beleeft men, dat viert men”, zal ongetwijfeld een groot aantal carnavalsgekken zeggen. Helemaal ongelijk hebben zij niet, maar als je bij de viering en de voorbereidingen van dit jaarlijkse feest betrokken bent, komen er toch vanzelf diverse vragen in je op en word je nieuwsgierig naar de achtergronden van het fenomeen. Vaak blijkt dat de kennis over de historische achtergronden, de herkomst van gebruiken en rituelen en de betekenis van ongeschreven ‘regels’ gering is. Dit is zowel het geval in gebieden waar het carnaval nauwelijks of niet wordt gevierd als daar waar de viering juist zeer intensief is. Deze lesbrief probeert die leemte in kennis op te vullen. Tegelijkertijd probeert dit document door een uitleg over de geschiedenis en de gebruiken ook een klein betoog te zijn voor het behoud van de ziel van het traditionele feest, tegenover een té grote vercommercialisering (en daarmee vaak verbonden ‘verplatvloersing’), wat o.m. blijkt uit het gegeven dat de laatste jaren de carnavalssfeer geweld wordt aangedaan door het allesoverheersende niet-carnavaleske muziekgedreun (boenga-boenga), zoals bijvoorbeeld tijdens de carnavalsoptocht blijkt dat steeds meer harde, elektronische muziek uit boxen de overhand heeft i.p.v. levende muziek en meedeinende carnavalsmuziek (zie 4.3 De muziek).
De lesbrief bestaat voornamelijk uit een samenstelling van artikelen en passages uit boeken over carnaval. Hoewel dit document zich richt dus op carnaval in het algemeen, zitten er op verschillende plekken ook specifieke elementen uit de Lampegatse traditie in verweven.
Om het lezen te vergemakkelijken zijn onderaan de artikelen vier links toegevoegd waarmee achtereenvolgens van links naar rechts, naar het eerste, het vorige, het volgende en laatste artikel gesprongen kan worden.
<< eerste artikel | < vorige artikel | volgende artikel > | laatste artikel >> |
Lampegatse Carnavalsgroet ‘Salaai’
Een snelle Google-zoekopdracht leert ons dat het woord gebruikt wordt in ‘Het Lichtstadnarrenlied’ dat in 1969 is opgenomen door Tony Bass.
Verder blijkt er naast een zinnetje op de Wikipediapagina van ‘Alaaf’ – ‘In Eindhoven begroet men met Salaai’- weinig over de herkomst van Salaai bekend te zijn.
Een beschouwing van het historisch-culturele symbool van de Haan, het icoon (schutspatroon) van de Eindhovense carnavalsvereniging "D’Haone".
De Haan (lat. Gallus)
De haan is het teken van de komst van het initiatieke licht. In de oudheid was hij het zonnedier (aan de zonnegod Apollo gewijd). Dat symbool komt in alle beschavingen voor, die met de zon en met licht in verband worden gebracht, omdat de haan de dageraad aankondigt en de demonen van de nacht verjaagt. De haan staat voor waakzaamheid en strijdbaarheid en daardoor werd hij gezien als attribuut van de goden, zoals Athena, Demeter en Ares (Mars).