Anky solliciteert in de zestiger jaren bij het net geopende filiaal van de Bijenkorf in Eindhoven. Na één jaar Londen, twee jaar Brussel en drie jaar in Malaga, waar ze Spaans studeerde en waar ze werkte voor een hotel, heeft Anky de ambitie opgevat een reisbureau op te zetten in de Bijenkorf. Anky solliciteert tijdens de carnavalsdagen van 1969 in haonekiel, en wordt daadwerkelijk aangesteld. Wel heeft zij bedongen dat in haar arbeidsvoorwaarden wordt opgenomen, dat ze met carnaval vrij mag nemen.
Als zus van Jan Swinkels is zij vanaf het ontstaan van d’Haone verweven met het carnaval in Eindhoven. Ondanks haar ‘nomadisch’ bestaan, zorgt zij er voor om met Carnaval in Eindhoven te zijn. Logisch dus, dat Nic vanaf het moment dat hij ’echt verkering’ heeft met Anky, ondergedompeld wordt in de hechte vriendenkring van d’Haone.
Tot de vriendenkring behoren ook Bert en Lies Gielissen. Nic en Anky komen geregeld in Bistro du Theâtre / de Agora van John Fagel. In die gezellige ambiance raken ze aan de praat met Bert en Lies Gielissen. Het is 1975. Nic vertelt enthousiast over zijn net geopende dierenkliniek in Woensel. En Anky vertelt over haar passie met carnaval. Uiteraard komen d’Haone ook uitvoerig aan bod. Nic is op dat moment bestuurslid van d’Haone.
Bert is lid van de ‘Club van 111’, een vriendenclub sedert 1973, bestaande uit Jacques Sol, Ben Ullings, Frits van Griensven, Ben van Gelder en Bert Gielissen. De club heeft zich net omgevormd tot open gezelschap. Vanaf 1977 kunnen ook andere Eindhovenaren zich aan sluiten bij de Club van 111, door het storten van een jaarlijkse donatie van 111 gulden.
Met dat geld kunnen allerlei carnavalsactiviteiten in de stad Eindhoven gesponsord worden, zoals de jaarlijkse Rommelpot-avond. Bert is een fervent voorvechter van deze club. Echt een man die geniet, als hij er voor kan zorgen dat anderen genieten.
Plotseling merkt Bert in het gesprek met Nic en Anky op, dat Nic naar zijn oordeel wel eens een goede stadsprins zou kunnen zijn. Aanvankelijk wordt gedacht aan een goede grap, maar Bert blijkt bloedserieus. Eerlijk gezegd is Nic tamelijk overdonderd.
En onmiddellijk komen de bezwaren... ‘Luister Bert, we hebben geen geld; Ik ben net gestart met de dierenartsenpraktijk; Ik ben niet eens een echte Eindhovenaar!’, sputtert Nic tegen. Waarop Bert nuchter reageert met de opmerking: ‘Knul, daar valt wel een mouw aan te passen.’
Bert laat er geen gras over groeien, en draagt Nic voor als kandidaat bij de Prins Keuze Commissie van de Federatie van Eindhovense Carnavalsverenigingen. Deze commissie bestaande uit Jan Huyskens, Bert van Eembergen en Jacq de Vries, stuurt na ampel beraad een brief naar Nic, met de vraag of ze eens met hem mogen komen praten. Nic en Anky voelen zich zeer vereerd, maar vragen wel om bedenktijd. Ze beseffen dat een besluit niet lichtvaardig genomen kan worden.
Uiteindelijk valt het besluit positief uit. Maar wel met de kanttekening dat men niet afhankelijk wil zijn van de goedgevendheid van derden. Het uitgangspunt zal zijn de alle leden van het Prinsenteam de verwachte onkosten onderling zullen delen. Bijvoorbeeld door ieder voor zich de kosten voor zijn of haar outfit te dragen. Als adjudanten vraagt Nic zijn vrienden Dick Severs en Ernst van Iterson. En voor hofdame worden Mirjam Sonneveld en Edith van ’t Hullenaar benaderd. Om zich geheel te wijden aan zijn Prinsschap bedankt Nic als lid van het bestuur van d’Haone. Zijn rol zal overgenomen worden door Henk Buitenhuis.
Het team spreekt af dat hun ‘prinselijke carnaval’ een ‘goeie vakantie’ mag kosten. En daarom worden er harde budget afspraken gemaakt. In plaats van het overnachten in een hotel, zal iedereen gewoon thuis slapen. En in plaats van luxe etentjes buitenshuis, zal men gaan voor ‘een grote pan macaroni’ bij een van de teamleden thuis.
Het zogeheten ‘verdrag van Woensel’ vormt als het ware de basis onder het team ‘Nicodemus’, onder welke naam Nic met 33 jaar de jongste stadsprins ooit zal zijn.
Ook nu weer worden de pakken voor de prins, zijn adjudanten en hofdames ontworpen door Jan Swinkels, immers de zwager van Nic. Het pak van Nic wordt uitgevoerd in groen en zilver. Met, zoals Jan wil, enorm veel pluimen en veren. Ook nu weer tekent Jolanda van der Waerden voor het naaiwerk. De medailles van Nic vallen buitengewoon groot uit. De ronde platen met een afbeelding van een poezenkop zijn gemaakt van een doorzichtige kunststof, en ontworpen door Maarten van der Waerden.
Op carnavalszaterdag besteedt de TROS radio in een rechtstreeks programma aandacht aan het carnaval in Eindhoven. Vanuit de studio van Omroep Brabant wordt een interview met Nic de wereld ingeslingerd. De presentator is Karel Prior. In het gevolg van Nic speelt d’Haone kapel ‘Ut is maor vur efkes’ de sterren van de hemel. Hoewel het voorbereiden van dit radio-programma toch een hele onderneming is geweest, hebben alle betrokkenen, inclusief Karel Prior, de naam van de nieuwe stadsprins niet voortijdig naar buiten gebracht. (Eindhovens Dagblad - Maandag 16 januari 1978: ‘Ontmaskering Stadsprins: lastig karwij’.)
Thuis slapen en eten als ‘Prins-en-gevolg’, brengt zo een eigen dynamiek met zich mee. Het betekent namelijk vooral strak, heel strak plannen. De Federatie verwacht immers dat het team zich aan het draaiboek houdt. Hoe gezellig bijvoorbeeld de gezamenlijke ontbijtjes in huize Severs ook zijn, de Federatie verwacht de Prins op tijd in het Parkhotel is, alwaar voor vertrek verzameld wordt. Laat er geen misverstand over bestaan; het draaiboek is heilig!
Nic gedraagt zich over het algemeen naar de mores zoals die gelden binnen de Federatie. Maar dan, wellicht onbedoeld, maakt Nic een inschattingsfout. Peer en Mieke Notermans, beiden lid van d’Haone, hebben net een welgeschapen dochter gekregen. Voor Nic en Anky is het vanzelfsprekend dat zij - carnaval of geen carnaval – Mijntje gaan bewonderen. En zo gezegd, zo gedaan; Nic gaat gekleed in Prinselijke outfit op kraamvisite. En dat niet alleen, hij neemt ‘en passant’ ook enkele leden mee van stadshofkapel ‘de Eendracht’. Bij een beschuitje met muisjes past immers ook goeie muziek, nietwaar? Of Mijntje het ook leuk vindt, is nog maar de vraag; in ieder geval is het erg vol in het kleine kraamkamertje. Nic komt na afloop echter laat, te laat aan in het Parkhotel. En dan zijn de rapen gaar. Pierre Alewijns, de ceremoniemeester van de F.E.C. steekt zijn ongenoegen niet onder stoelen en banken. De boot is echt aan! ‘Okay’, zegt Nic... ‘dan stoppen we er nu mee. Jullie zoeken het maar uit’. De Federatie moet inbinden, nu blijkt dat een Haon ook vervelend kan pikken.
Dat Nic zijn Haone-afkomst niet verloochent, blijkt overigens uit meer zaken. Zo is het in 1978 nog gebruikelijk dat een prins twee soorten onderscheidingen kan uitreiken: zijn eigen jaarmedaille en een speciale Federatiemedaille. Nic doet daar niet moeilijk over. Tijdens en vooral na de carnavalsoptocht deelt hij kwistig medailles uit, iedereen krijgt er gewoon twee. Uit balorigheid gooit hij die dingen gewoon in het publiek. Of riddert enkele politieagenten die ergens langs de route staan.
De Federatie is, om het voorzichtig uit te drukken, ‘not amused’. Nic heeft echter duidelijk een meer historisch inzicht. Carnavalsonderscheiding zijn immers ooit bedacht om de draak te steken met feodale eretekenen en ridderorden. Van ‘nul en generlei waarde’ dus. Nic laat door zijn gedrag duidelijk merken uit het goede Haone-hout gesneden te zijn – hij is wars van onderscheidingen! (Eindhovens Dagblad – 7 februari 1978: ‘Petje af voor de prins’.)
Als Nic met de Federatieve stoet een bezoek brengt aan de Emmers, de legendarische carnavalsvereniging van medewerkers van de Philips Machinefabrieken in Strijp, wordt van hem verwacht als laatste in de rij de zaal te betreden. Nic en zijn hofhouding weten zich echter aan het protocol te onttrekken, door via een sluiproute eerder op het podium te staan dan de officiële voorganger Pierre Alewijns.
In februari 1979 wordt in het Rai Congres Centrum te Amsterdam de finale gehouden van het ‘Nationaal Songfestival’. Mark Jansen van de TROS televisie belt Nic op, namens zijn producer Ralph Inbar, met de vraag of Nic – in prinsenpak – zitting wil nemen in de jury. Naast Nic worden ook prinsen uitgenodigd uit onder andere Roosendaal, Tilburg en Amsterdam. Het festival wordt gewonnen door Sandra Reemer met het liedje ‘Colorado’.
Na de prinselijke periode weten Nic en Anky hun ‘normale Haone’-carnaval weer vorm en inhoud te geven. Nadrukkelijk presenteert Nic zich niet als ‘oud-prins’, danwel Federatieve hotemetoot, maar als gewone carnavalsvierder. Hoewel gewoon? Hij viert weer carnaval ‘Des Haons’.
Foto galerijen
