Bij de voorbereidingen van onze deelname aan de optocht van 2005 kregen we het spontane idee om eens een keer niet mee te lopen met de optocht, maar deze vanaf de zijkant gade te gaan slaan. Want we zien normaal nooit iets van de Lampegatse optocht, wat toch wel jammer is. Maar dat kijken dan wel op een actieve manier. Dat wil zeggen kritisch en uitgesproken.
Zaterdag 25 februari Optocht
Ditmaal verzamelden we ons weer eens bij de Bagatelle, vanouds ons verzamelpunt voor de Lampegatse Optocht. Kopje koffie, een eerste pilsje, en dan zorgen dat je klaar bent voor de optocht. Nog even wachten op nummertje 30. Want we zijn geroyeerd en dus niet met ons nummer 13, maar alternatief met nummer 31 opgesteld, als vriendenclub Ut is maor vur efkes. We hebben veel bekijks met onze persiflage van op pluche zittende bestuurders. Dan de stad in via de Dommelstraat, volgepakt met mensen, druk, maar wel leuk. De route gaat via de Tramstraat, met 'oude' bekende, onze Dames 4711. Dan volgt het wat minder prettige stuk over de Vestdijk, koud als altijd, met minder publiek langs de kant, en veel stilstaan. En dat mochten we daar toch niet van de optochtcommissie?! Nu moesten we wel, gedwongen. Daarna weer een stuk waar we wat vlotter konden doorlopen. Het viel niet mee om één groep te blijven, het is lopen en dan weer wat stilstaan, en soms zitten, in en uit de zon. Enkelen gaan er al iets eerder uit, richting Stads voor het hoognodige pilsje, anderen maken de hele route af tot aan het Stadhuisplein. Dan ontbinden we de loopgroep, en we gaan elders het carnaval voortzetten. Het was toch wel weer geslaagd, met een redelijke opkomst, èn een 2e prijs.
Zaterdag 5 februari Optocht
Al vroeg waren we bezig met de aankleding van de wagen (nog bedankt Eric), met lampjes, ballonnen, en versiering. Want we stonden ditmaal langs de route, met ons nummer 13, en voorzien van allerlei mogelijke gemakken, zoals liters koffie, cake, bier en fris, en wat te happen. Ter verhoging van de feestvreugde was er bovendien een complete geluidsinstallatie en de nodige carnavals CD's. We hadden nog bergen kleppers over van het 33e H.B.B.F., om uit te delen aan de kinderen. Ruim op tijd waren we er helemaal klaar voor, compleet met toepasselijke, geprepareerde teksten en waarderingsborden. We waren tenslotte niet voor niks "Kritische Haôn". Er was volop aanloop, van andere Haône en vele vrienden en bekenden. Praatje maken, koffie, fris of biertje drinken. Je weet hoe dat gaat. We wisten van geen ophouden, en leverden continue commentaar op de langstrekkende wagens, muziekkorpsen en loopgroepen. Er kwamen ook diverse reacties uit de optocht op onze jurering. De kleppers werden tenslotte allemaal uitgedeeld en de pinda's vonden gretig aftrek. Het was een leuke ervaring om de stoet eens een keer langs te zien trekken in plaats van zelf mee te lopen.
In 1990, in het jaar van de herstart onder Cor Sprengers, is het thema ‘Circus d’Haone’. Uit die tijd dateert het navolgende lied:
Circus d'Haone is weer in de stad
Midden in de Vrijstraat staat een tent opgesteld
't Haone circus is weer in ons land
Voor de groten tien gulden, de kleinen half geld
Jongens wat een sensatie is dat
Maar wie staat daar aan de deur
het is Cor onze directeur
Zo maar een dichter...
d’Haone heeft in de loop der jaren ook veel dichters voortgebracht. Zo schreef iemand onder het pseudoniem dichter ‘I’ de volgende wijsheden op:
Wat is een Haon?
Is een Haon autoritair?
Zeker niet beïnvloed door een tijdelijk verblijf bij het militair
Is hij in zijn gedragsuitingen en houding solitair?
Vaak bij een sanitaire pauze verzucht hij: wat een air
Is een Haon van het niveau universitair?
Niet per definitie, maar classificeert zich zodanig statutair
Maar in ieder geval vindt hij zichzelf elitair
Bij het terugkijken, met alle air, vindt hij zichzelf autoritair
In 1991 ontstaat er binnen d’Haone een groep die de kenmerkende haonekiel wil vervangen door een meer kleurrijke en carnavaleske outfit. Was de gestreepte kiel in 1966 een perfect middel om je te onderscheiden, na zoveel jaar trouwe dienst kan men daar nog nauwelijks van spreken. De zogenaamde Anti-Kielen Brigade * meent dat Eindhoven toe is aan een meer gekostumeerde carnavalsvariant. En waarom zouden d’Haone niet (weer) het voortouw nemen?
Het enige wat nodig is bij de uitvoering van dit lied, is een aantal zanglustigen en een fiets. Wat is er eenvoudiger dan op een feest met een fiets op te komen en hierover te gaan zingen. Je roept maar een onderdeel van dit rijwiel en er ontstaat spontaan een couplet. Wanneer het refrein ook nog eens ‘lekker’ zingt is het feestlied al gauw een succes. Het is duidelijk dat je de tekst naar eigen believen kunt inkorten of uitbreiden.