Les Femmes Fatales

In 1975 wordt deze geheel uit meisjes bestaande kapel opgericht. Ze volgen het voorbeeld van hun enthousiaste mannelijke collega’s in ‘Ut is maor vur efkes’. De laatste oefent gedurende het gehele jaar, iedere vrijdagavond in de Stadsherberg. Voor veel echtgenotes en vriendinnen brengt dat verveling met zich mee. Zo is het idee van een ‘eigen kapel’ snel geboren. Ook anderen vinden het leuk om mee te spelen, en dat gebeurt heel serieus. De dames repeteren in het winterseizoen iedere week onder de bezielende leiding van Fransje van Kollenburg.

Les Femmes FatalesLes Femmes Fatales bestaat o.a. uit de volgende muzikanten:

  • Fransje van Kollenburg – trompet;
  • Irene van Litsenburg – trompet;
  • Els Beckers – trompet;
  • Pietie van de Kamp – trombone;
  • Irene Wissing – trombone;
  • Viola van Daal – slagtrom;
  • Rianne Pulles– grote trom;
  • Cunera Snep – bekkens;
  • Marja de Krom – tuba;
  • Ted Tielemans – tuba;
  • Ineke van den Bossche – tuba;
  • Marie-Chistine van den Nieuwenhof – kleppers;
  • Marion Derkx – sopraansax / trompet;
  • Hetty Smeets – sopraansax.

Zoals vrijwel alle kapellen van de Haone kunnen ‘Les Femmes Fatales’ ook geen noten lezen. Maar dat is niet erg. Met cijfers wordt aangegeven welke pistons ingedrukt moeten worden. Via een bevriende kapel uit Breda wordt een hele collectie ‘cijfer-partituren’ op de kop getikt.

De instrumenten worden voor en belangrijk deel door d’Haone ter beschikking gesteld. De sopraansax van Marion blijkt stuk te zijn. De reparatie gaat ongeveer 75 gulden kosten. Als Marion daarover contact heeft met de penningmeester, zal deze opmerken; ‘Als je verstand van muziek hebt, willen we als vereniging de kosten wel dragen’. Marion laat hem weten dat ze heel veel verstand heeft van muziek; zij speelt immers piano. Marion zal haar talenten aanwenden om haar medemuzikanten bij te staan. Zij zingt eenvoudig de nummers voor, als antwoord op de vraag: ‘Hoe gaat dit nummer?’

Les Femmes Fatales kunnen zich in Eindhoven verheugen op een warme belangstelling van het publiek. Ze waren dan ook de eerste dameskapel in Eindhoven en een voorbeeld voor latere dameskapellen. Niet zozeer op muzikaal gebied, maar zeker op het vlak van enthousiasme en kleurrijke uitmonstering.

Het gaat bij Les Femmes Fatales niet zozeer om de muziek maar vooral om de kleding: ‘Wat trekken we aan?’ En dan vooral veel en zo vaak mogelijk variëren. Dat is niet altijd eenvoudig, zeker niet als de plannen op het allerlaatste moment worden bijgesteld. Zo heeft men een keer afgesproken om te verschijnen als ‘tuinkabouter’ met molton watten als baard. Alleen besluit men de plannen te wijzigen en geheel in witte kledij te verschijnen. Maar niet iedereen is hiervan op de hoogte. En staat die avond Rosemarie in kabouterpakje tussen al die witte dames in de Agora.

Vlak voordat zij in 1975 winnaar werden van de Eerste Divisie Betaald Voetbal, zat EVV Eindhoven financieel aan de grond. Om de club te redden, werden indertijd diverse acties opgezet. Een van de alleraardigste was die van Theo de Vries.

Theo laat door de bekende Eindhovense componisten Peter Koelewijn en Harry van Hoof het lied ‘Olé, olé voor EVV’ schrijven. Het lied wordt opgenomen in de Relight Studio’s in Hilvarenbeek. Er worden tienduizend exemplaren in omloop gebracht, welke allemaal verkocht worden.

1978 Femmes Fatales   We Willen Ze HouwenWordt EVV in 1975 gered door de Gemeenteraad van Eindhoven, drie jaar later staat de voetbalclub er weer beroerd voor. Wederom pakt Theo de Vries de bal op, deze keer samen met zijn ‘Les Femmes Fatales’. Theo is op dat moment voorzitter van de carnavalsclub EVV. De dames van d’Haone nemen de liedjes We willen ze houwen (kant A) en ‘Viva azul blanco’ (kant B) op, om de subsidieaanvraag bij de Gemeente Eindhoven kracht bij te zetten. Voor de dames in kwestie extra leuk, omdat ze eerder ‘op de plaat staan’, dan ‘Ut is maor vur efkes’. Als dank voor hun inspanningen kregen de dames een grote trom cadeau van Theo de Vries.

Les Femmes Fatales vormen al snel een hechte vriendinnenclub, die elkaar het gehele jaar door opzoeken. Jaarlijks gaan ze een weekendje op stap, o.a het zeilen op het IJsselmeer en het legendarische ‘Bourgondisch culinair weekend’ in Berg en Terblijt (L).

Dat laatste zal in de geheugens van de dames gegrift blijven als een scene uit ‘Fawlty Towers’, maar dan zonder John Cleese. Alles…, maar dan ook alles, ging fout. De opgediende ‘tournedos naturel’ was wel erg naturel. En als de dames na een avondje stappen in Maastricht, terugkomen in het hotel, blijkt de eigenaar een ware liefhebber te zijn van naturel vlees. Hij heeft enkel oog voor de natuurfilms die de net gestarte TV zender SBS6 op dit late tijdstip gewoon is uit te zenden. ‘Och...’, zal Els opmerken, ‘ ... ik heb altijd al dansmarietjes willen zien’.

Les Femmes Fatales hebben ook succes (en bekijks) buiten Eindhoven. Zoetjesaan worden er heel wat prijzen gewonnen. Zo staat in een juryrapport van het kapellen-concours in Valkenswaard: ‘Kapel wordt gedragen door trompettiste op charmante benen’.

In Maaseik vraagt men zich af of FF staat voor Femmes Fatales of voor Famous Fortune. Maar veelal wordt verwonderd gereageerd als het gezelschap dames geen hockey-elftal blijkt te zijn, maar een heuse boerenkapel.

Foto galerijen

Discografie

Lees 57242 keer Laatst aangepast op donderdag, 03 september 2020 10:56
Meer in deze categorie: « De Veterhaône We doen wa we kenne »