Zaterdag 7 januari Nieuwjaarsborrel
Klokslag 17:00 uur kwamen we aan bij 't Mulderke. We waren niet de allereerste, want Gerard van der Vleuten zat al aan de toog. De eerste nieuwjaarswensen werden uitgewisseld. Maar weldra werden dat er meer. Iedere nieuwe binnenkomende Haôn werd verrast met een welkomstdrankje maar eigen keuze. Zo'n beetje alle bekenden die we meestal hier ontmoeten druppelden naar binnen, al dan niet met aanhang. Toen zo tegen half 7 de meesten er wel waren werd er een lekkere pittige soep klaargezet met stokbrood en diverse tapenades. Dat ging er wel in. Aangevuld met een drankje. Na deze heerlijke ondergrond gingen we over tot het enige officiële gedeelte van de avond, de uitreiking van de Ere-Haôn. Het zakje met daarin de zilveren Haôn was aan het begin van de avond in bewaring gegeven bij Harold van Nielen. Hans van Kollenburg begon zijn toespraakje met een opsomming van wat degene die hem ging krijgen allemaal had gedaan voor het carnaval èn voor Eindhoven. Dat was nogal wat. En daarna vroeg hij aan Harold of hij de Haôn wilde pakken. Zo gezegd zo gedaan. En toen mocht Harold hem bij zichzelf omhangen, want hij was de uitverkorene dit jaar, die op alle genoemde fronten zo veel betekend heeft en nog betekent. Hij vond het fantastisch en bood spontaan iedereen een drankje aan. Vervolgens werden er een aantal etagères op diverse plaatsen neergezet met lekkere hapjes in verschillende variaties. Overheerlijk en ze gingen er prima in. Hierna gingen we weer gewoon verder met wat we daarvoor aan het doen waren. Verhalen uitwisselen, wat drinken, enz. Of het nog niet genoeg was kwam de kersverse nieuwe Ere-Haôn daarna ook nog rond met kleine warme (Haône) kluifjes. Het kon dit jaar niet op. We gingen door tot ver in de avond. Zoals iemand naar aanleiding van de vorige Nieuwjaarsborrel al schreef: Jammer voor degenen die verhinderd waren.
Zondag 22 februari Haône-Hap
Het vurpruuven begon al vroeg. En er was al meteen stemming, niet in het laatst door het alom bekende duo "Prettig Weekend", dat we weer uitgenodigd hadden wegens het enorme succes van vorig jaar. We werden niet teleurgesteld. Ze waren zelfs nog aanstekelijker dan vorig jaar. Je moest meezingen, of je wilde of niet. Dan het eten zelf. Een culinair hoogtepunt van de eerste orde, met voor elk wat wils. Er was veel werk van gemaakt en het smaakte uitstekend. Het gebruikelijke, maar dit maal heel korte, toespraakje van Karin Hemerik (want daar houden we als Haône minder van en komen we dus ook niet voor). 2 Sjaals werden er uitgereikt voor het duo des huizes, Harold en Kristel, die alles weer uitstekend verzorgd hadden. En toen gingen we weer gewoon door met wat we aan het doen waren, feestvieren met elkaar, onder het genot van een hap(je) en een drankje, kletsen, om niet te zeggen ouwehoeren en community singing aan de tafel en op de banken. Ondertussen wisselden we de laatste nieuwtjes uit over o.a. de optocht met voor ons de 4e prijs: € 2,50!: daar doe je het toch voor. Het duo wist ook van geen ophouden, en ze zongen en speelden zeer aanstekelijk, zodat je wel mee deed, of je nu kon zingen of niet. Terwijl deze en gene gekiekt werden, ging de rest langzamerhand compleet "uit zijn dak". Het werd steeds gekker, maar wel erg leuk. Het "Brandend Zand ...." was niet te stuiten dit jaar en kwam telkens terug in het programma. Iedereen was enthousiast, en er was geen enkele wanklank. Een imitator Elvis deed ook nog een duit in het zakje met een spetterend optreden en we deden uiteraard allemaal mee, boven op de banken, zingend en swingend. Het was wederom een grandioze happening, waar we met een goed gevoel aan terug zullen blijven denken.
Dinsdag 24 februari Boerebruiloft
Traditiegetrouw stonden we weer, met onze inmiddels bekende kar met versnaperingen, even buiten de tent op de mert (waar de 'echte' bruiloft plaatsvond) klaar om Haône, maar ook alle andere carnavallisten, te voorzien van een hapje en een drankje. Dat laatste voor de liefhebbers natuurlijk: brandewijn met kandijsuiker. Het was gewoon als vanouds, met erg veel Haône die onder het genot van een bal gehakt, dat was een waar succes, een stukje worst of zult, bijkletsten over het carnaval. De echte trouwe Haône kregen als verrassing een kleine pul omgehangen waaruit de brandewijn gedronken kon worden. Na enkele uren gezellig samenzijn waren we bijna los. Een hele rits lege flessen brandewijn stond toen als bewijs daarvan op de grond, de zakken met ballen gehakt waren leeg en de buikjes vol.
Zondag 23 februari Prinsenreceptie
We verzamelen ons tegen 15.00 uur op de trap en onder het bordes, totdat we na een onderscheiding gekregen te hebben, de prins met zijn gevolg kunnen feliciteren en hen een fijn jaar toewensen. Waarbij de prins natuurlijk de traditionele Haôneparaplu krijgt. Een lange rij van Haônen volgt het bestuur om hetzelfde te doen. Het blijft een feestelijke stoet.
Zaterdag 1 maart Optocht
Verzamelplaats is het voormalig van Gend en Loos terrein. Ieder op zijn eigen plekje, voorbereidend en wachtend tot de optocht gaat trekken. We eten alvast een broodje en drinken koffie of thee. Een eitje en een stukje vers gebakken cake gaat er ook wel in. Wat zijn we toch weer mooi uitgedost. Heel breeeeeeeeed deze keer. En dan gaat het van start, enigszins laat, maar met prachtig weer, wat willen we nog meer? Onze spekkies gaan grif van de hand. Zelfs op de Tramstraat is het deze keer druk. Wat nog niets is vergeleken bij de Wal (wat een mensenmassa, 6 rijen dik). Langs de route staan vele bekenden. Na een langere, omgelegde route, vanwege een verstopt Stratumseind, stoppen we op de hoek Willemstraat om de kar weer af te breken.
Zaterdag 11 november
gingen we met een afvaardiging van d’Haône naar de receptie van de Bolhoedjes, die hun 44-jarig bestaan vierden. Daarbij werd allereerst Jan de Natris eventjes in het zonnetje gezet, voordat de Prins en zijn gevolg werd gefêteerd.
De exceptionele groei die d’Haone doormaken vanaf het moment dat ze in 1975 carnavalsfeesten gaan organiseren in de Stadsschouwburg, brengt nieuwe werkelijkheden met zich mee. Per avond worden er met gemak meer dan duizend betalende bezoekers toegelaten. Vanzelfsprekend genereert dat geld, langzamerhand zelfs heel veel geld.
Wat eertijds begonnen was als een vriendenclubje en later als sociëteit, wordt meer en meer ‘big business’.
Bij de voorbereidingen van onze deelname aan de optocht van 2005 kregen we het spontane idee om eens een keer niet mee te lopen met de optocht, maar deze vanaf de zijkant gade te gaan slaan. Want we zien normaal nooit iets van de Lampegatse optocht, wat toch wel jammer is. Maar dat kijken dan wel op een actieve manier. Dat wil zeggen kritisch en uitgesproken.