Uit Venlo stammen de grote Boerenbruiloften op de dinsdag, zo ook heeft Eindhoven deze traditie uit Venlo overgenomen. Feit is dat zich een weergaloos ritueel ontwikkelde dat in tal van plaatsen - soms meer, soms minder afgestemd op de lokale omstandigheden en mogelijkheden - is nagevolgd. Dinsdagavond (00.00 uur) worden tal van slotrituelen in gang gezet: symbolen van het carnaval worden neergehaald, verbrand, begraven of verdronken. In Oeteldonk wordt de grote papier-maché pop van boer Knillis neergehaald, in Maastricht is dat het Mooswief. In al deze ceremonies staat centraal dat er een eind is gekomen aan het feest, de hoofdpersoon sterft, het hoofdattribuut verdwijnt.
Lampegat kent vanaf 1985 het sluitingsfeest ” ’t leste lempke” in de tent op de Markt. Naar goed gebruik zet de Stadsprins(es) op carnavalsdinsdag om 00.00 uur zijn/haar steek af en ontdoet zich van de ambtsketen en de prinsenstaf, waarna het boerenvolk en overige carnavalisten geacht worden om hun hoofddeksel ook af te doen.
Binnen D’Haone was tijdelijk het gebruik (Bistro du Theâtre / de Agora, onder de toenmalige schouwburg) dat om 00.00 uur Frederick (een menselijke pop aangekleed met kiel en een badmuts op) van zijn voetstuk (podium) werd getrokken en te ruste werd gelegd in een daarvoor bestemde doodskist. Nadat alle hoofddeksels waren afgedaan, werd de kist ceremonieel (onder luid gezang van het lied van “Moeder Maes”, ut is gedaon, ut is gedaon .... we moeten noe naar hoes toe gaon ... een lied uit Venlo) weggedragen.

Om het lezen te vergemakkelijken zijn onderaan de artikelen vier links toegevoegd waarmee achtereenvolgens van links naar rechts, naar het eerste, het vorige, het volgende en laatste artikel gesprongen kan worden.