Een (Haone)poot te ver ...
Eindhovense wethouders kregen hernia van Haoneonderscheiding.
Een herinnering over d’Haone te schrijven op dit smetteloze papier is voorwaar geen gemakkelijke opgave. Desondanks hier een poging zoals ik me deze carnavalsvereniging voor de ogen zie, uit de tijd dat ik wethouder in Eindhoven mocht zijn. Natuurlijk had ik daarvoor ook al grote groepen Haoneleden tijdens de hoogtijdagen van carnaval in hun specifieke kleding door Lampegat zien sjouwen, maar had eigenlijk geen notie van wat het inhield. Wel hoorde ik dat het een jongerenvereniging was, maximale leeftijd 35 jaar, die niet van protocollaire toestanden hield, geen traditionele Raad van XI of een Prins in hun midden had.
Nee, het waren eerder vrijbuiters die graag het protocol omver wierpen, maar daarbij nooit de grenzen van het fatsoen overtraden.
Tijdens mijn wethouderschap werd deze stelling meerdere malen bevestigd, maar ik kon me er altijd in vinden en heb menigmaal gelachen om datgene wat er werd uitgehaald.
Enkele ’streken’ zijn mij altijd bij gebleven, zoals in 1984. Tijdens het Federatiebal in de Stadsschouwburg - waar is die naam gebleven? - bevolkten d’Haone zoals gewoonlijk de trappen naar de logica. Ze wilden daar het schouwspel bijwonen van de afgang en opkomst van de oude en nieuwe Stadsprins.
d’Haone torsten een grote doos naar binnen met daarin - zo dachten wij - de nieuwe prins. Uit de doos kwam een hand te voorschijn die ontegenzeggelijk de hand van Hennie Kuijken, de nieuwe Stadsprins leek te zijn. Zelfs Hennie’s moeder, die in mijn directe omgeving stond, trapte erin en zei: ‘Wat gaat onze Hen nu weer uithalen?’.
De ontknoping was verbazingwekkend. Niet Hennie Kuijken kwam uit de doos, maar vriend Henk Buitenhuis. Die speelde de rol zo voortreffelijk dat we er allemaal intrapte. Hij imiteerde de specifieke gebaren van Hennie, zodat iedereen - inclusief Hennie’s moeder - erin trapte. Dat waren echt Haonestreken die de sfeer op het Federatiebal verhoogden.
Helaas mis ik die tegenwoordig. Heeft het ermee te maken dat de leeftijd van d’Haone ouder is dan 35 jaar of spelen er andere oorzaken mee? Dat vraag ik me af. De handelswijze van d’Haone sprak collega wethouder Ruud Blik en mij dermate aan dat wij lid wilden worden van d’Haone. Helaas waren wij toen de leeftijd van 35 jaar al gepasseerd, zodat die vlieger niet opging. Dus steunden wij op andere manieren d’Haone.
Daarvoor werden wij beloond en zouden van d’Haone een onderscheiding krijgen. Het kleinood werd ons onder de nodige hilariteit omgehangen. Het bleek een heuse hanen- of kippenpoot gegoten in plastic. Die was dermate zwaar dat zowel college Ruud als ik er spontaan een hernia aan overhielden. Het ‘Heideroosje’ heb ik nooit vergeten!
Ik wil besluiten met d’Haone te feliciteren met dit carnavalsjubileum en hoop dat het de club in lengte van jaren goed blijft gaan. Wordt het niet weer eens tijd dat d’Haone met een of andere streek van zich doen spreken?
Eindhoven, 2010
