De mannen hebben met carnaval een speciale hoek in d’Agora waar zij met z’n allen bij elkaar komen. Deze wordt al snel omgedoopt tot de ‘Ouwe Lullen Hoek’. Deze naam heeft overigens niets te maken met ‘heren op leeftijd’ maar alles met de zogenaamde ‘Lullenmannen’. Het zijn de spuitgasten ofwel de brandweermannen in de late middeleeuwen. De Lullemannen waren verantwoordelijk voor de slangen van de spuitwagen en droegen een haan als symbool, als teken van waakzaamheid.

Kort na het carnaval van 1977 komen enkele leden van de ‘Ouwe Lullen’ bij elkaar om een vorm te vinden waarin de vriendengroep de tijd tussen de verschillende carnavalsperiodes kan overbruggen.

Peter van Ierlant, Jan Kusters en Hans van de Burgt proberen een senioren hockeyteam op te richten. Bij ‘M.H.C. Oranje Zwart’ aan de Aalsterweg kan plaats ingeruimd worden voor een ‘Heren nummer heul veul’-team, maar de eisen die de sportvereniging daaraan verbindt, blijken een brug te ver. Denk aan zaken als het moeten voldoen van een forse inkoopsom (naast de normale contributie), de verplichting om op komen te draven als coach, begeleider en/of scheidsrechter bij jeugdteams en/of het meeorganiseren van allerlei verenigingsactiviteiten. Vanuit een sportclub gezien overigens volstrekt legitiem.

In plaats van het hockeyteam wordt de ‘Culturele Gezelligheids Vereniging Harba Lorifa’ opgericht. Deze nieuwe vereniging zal als sociëteit gezellige activiteiten gaan organiseren, met een cultureel randje. Maar feitelijk organiseert zij bij voorkeur zaken, die normaliter niet of slechts moeilijk te realiseren zijn, zoals het bezoeken van een nog werkende steenkoolmijn op 1.500 meter onder de grond in Waterschei (B), of het klimmen en klauteren onder leiding van ervaren speleologen in voor het publiek niet toegankelijke druipsteengrotten te Tilf. Gezellige activiteiten gaan doorgaans gepaard met veel ‘bier of wijn’ (of beiden...).

De binding met d’Haone is erg sterk, dus richt ‘Harba’ zich ook op groepsactiviteiten binnen de carnavalsvereniging. Zo is ‘Harba Lorifa’ o.a. betrokken bij de slotceremonies van het carnaval in d’Agora. Hierbij wordt het carnavalsfeest letterlijk ‘ten grave gedragen’ in een doodskist, (met de pop Frederick erin) onder het zingen van het uit Venlo ‘overgenomen’ Haonelied ‘Ut is gedaon, we moeten nu naar hoes toe gaan’.

In 1982 wordt Gerard Lagarde voorgesteld als nieuwe Stadsprins van Eindhoven. Gerard is niet alleen lid van d’Haone, maar ook van ‘C.G.V. Harba Lorifa’. De leden van ‘Harba’ laten dan ook op allerlei manieren merken tot welke ‘kleur’ Gerard behoort. Zo ook tijdens de gebruikelijke prinsenreceptie in de wintertuin van ‘Hotel Cocagne’ aan de Vestdijk. Dit door de Bolhoedjes geregisseerde kennismakingsfeest kenmerkt zich door een strak protocol. In vaste volgorde treden de verschillende carnavalsverenigingen aan ‘op uur en tijd’, om kennis te maken met de nieuwe Stadsprins. Ook ‘Harba’ is uitgenodigd, en de leden staan prominent vooraan in de rij - luidkeels hun clublied ‘Toen de hertog Jan kwam varen...’ zingend - achter hun clubvaandel. De ‘Harba’ leden dragen zoals gewoonlijk hun haonekiel net als de leden van het bestuur van d’Haone die echter veel verderop in de rij staan opgesteld. Zelden is duidelijker dat d’Haone inmiddels uit allerlei ‘losse’ groepjes bestaat.

‘Harba Lorifa’ blijft redelijk lang bestaan. Medio 1995 is de vereniging, die op zijn hoogtepunt 75 leden telt, omgezet in een slapende vereniging.