1968 Ton Lutz

Ton Lutz (acteur)

Ton Lutz gaf vanaf zijn zeventiende jaar aan dat hij graag de journalistiek in wilde. Hij kon aardig schrijven, maar zijn vader stelde: ‘Je verdient het zout in de pap niet.’ En omdat er in de Delftse journalistiek nergens een baantje vrij bleek te zijn, zocht en vond Toon (zoals hij indertijd genoemd werd) zijn eerste betrekking als jongste bediende bij de N.V. De Delftsche Distilleerderij, ofwel: ‘distilleerderij Vlek & Co’. Hij telde er de vaatjes en…. schreef gedichten. Toen hij op een dag boven bij de knechten stond te zingen, greep de oude heer Vlek in. ‘Orelio kom hier,’ schreeuwde de oude baas, ‘naast een geslaagd vers, is er ook een fout in de optelling ontdekt...’

1968 11 16 Ere Haon Ton LutzVermeldenswaard is de eerste ‘jenever ervaring’ van Ton. Traditiegetrouw kregen de gistrijders – die met hun paarden en wagens voor de plaatselijke bakkers in Delft en de omliggende dorpen gist kwamen halen – na gedane zaken een oorlam aangeboden. Dat mosterdglaasje jenever werd ad fundum achterover geslagen en ook van de jongste bediende werd verwacht dat hij daaraan meedoet: ‘Ik dacht dat ik gek werd! Het was mijn eerste borrel’, zou hij later zeggen.

Door de journalistieke ambities kwam Ton in aanraking met een ander vak waarin de taal een cruciale rol vervult: het toneel. En daar – in repetitieruimtes en klaslokalen, tussen de coulissen en in het licht van de schijnwerpers – vond hij zijn ware roeping: een leven in het theater. En zo kwam Ton op een goede dag ook naar de Stadsschouwburg in Eindhoven. Hij was duidelijk uit het goede hout gesneden. Ook hij vond de weg naar café de Oude Vlek, genoemd naar de distilleerderij uit Delft. De rest is geschiedenis. Het zou hem leiden naar d’Haone, en naar een haonekiel met Zilveren Haon.

Lees 67907 keer Laatst aangepast op dinsdag, 26 april 2022 21:19