In de jaren 70 van de vorige eeuw, heel lang geleden dus, vierden de Haone carnaval in de buik van de toenmalige Stadsschouwburg. Elke avond volle bak, meer dan duizend gasten, in Bistro du Theatre / de Agora. En dat tot diep in de nacht. Om 01:00 uur ging de tent dicht, wie binnen was mocht blijven, en het feest ging door tot in de vroege uurtjes. En vooral die laatste uurtjes werden doorgebracht in wat toen bekend stond als het fietsenhok. Diep in de catacomben van het enorme gebouw was er een relatief klein hok, waar het goed toeven was. Waarom het het fietsenhok genoemd werd weet hede ten dage niemand meer (of toch wel? ***), want er stonden geen fietsen, maar gezellig was het wel. Vele Haone hebben er goede herinneringen aan.
|
***
|
Dit is wat Pieter Dekker, toenmalig voorzitter, nog weet te vertellen over het ontstaan van het fietsenhok. John Fagel, uitbater van Bistro du Theatre / de Agora, liet mij de ruimtes zien onder de Schouwburg, die wij met carnaval zouden gaan gebruiken. Aangekomen bij de deur van een bepaalde ruimte, vroeg ik aan John ‘wat zit hier achter?’ Hij zei ‘Niets bijzonders, dit is het fietsenhok voor het personeel.’ Ik zei ‘Laat de ruimte eens zien. Ja, hier moet een bar in en dat wordt dan het fietsenhok.’ John zag het niet zo zitten, maar het werd een daverend succes. |
En dan is er nog het alom bekende lied, ‘Het fietske van Mie van Loon’, dat een tiental jaren later het lijflied van Dook Pulles was. Hij heeft het bij diverse gelegenheden (o.a. op 1986-02-09 bij de HaoneHap in de Ketel en in 1988 met Haonekapel ‘Ut is maor vur efkes’ in Café Bolle Jan in Amsterdam), natuurlijk met een meestal ‘geleende’ fiets, zeer plastisch uitgebeeld en uitgebreid gezongen, geestdriftig ondersteund door de daarbij aanwezigen.
Daarna werd het even stil wat betreft het fietsen.
Dat kan gebeuren.
Tot in 2004 een paar sportieve Haone het idee kregen om in plaats van te voet, op de fiets deel te nemen aan de Lampegatse optocht, natuurlijk passend bij het thema “De Rakkers van Sakkers”. Fietsfan Jan van Dijk gaf op zijn aangeklede fiets aan dat hij ‘niet zo van tippelen hield’. En Wim Wensink fietste rond met een mini versie van burgemeester Sakkers, die met de kleintjes langs de route praatte en handjes gaf. Waarom dat zo goed paste bij het thema en hoe een en ander eruit zag kun je zien in de galerij van die Lampegatse optocht.
En in 2005 kwam de FEC op het idee om tijdens de Prinsenwaog, als extra, het evenement bierfietsen te organiseren. Doel daarbij is om zo snel mogelijk een glas bier leeg te drinken, terwijl men op een speciaal daarvoor geprepareerde fiets zit en natuurlijk fietst. Handicap daarbij is dat het bierglas begint te kantelen zodra men fiets. Hilariteit alom natuurlijk, want dat gaat geheid bijna altijd mis. Aan toenmalig voorzitter Karin Hemerik werd de eer gegund om dit voor D’Haone te doen. Ze deed het uitmuntend. Lees het verhaal en zie de foto’s.
Het jaar daarop vond het Haonebestuur het tijd worden om Gerard van der Vleuten te verblijden met een ere-Haon voor al zijn initiatieven bij de vereniging en het Lampegats carnaval. Daarom leek het hen wel een goed idee om voor de jaarlijkse Haone Nieuwjaarsborrel ’t Brabants Fietsharmonisch Orkest (B.F.O.) uit te nodigen, waar Gerard deel van uitmaakte. Op die manier had hij helemaal niets in de gaten. Dit gezelschap van 6 muzikanten maakte bij aankomst, maar ook nog later op de avond, samen fietsend gezellige muziek op een enorme tandem. Weer een fiets als trekpleister bij D’Haone, en wat voor een.
