Zondag 11 november Haône-Poetsen
Wegens het succes van vorig jaar geprolongeerd, het Haône-Poetsen voor alle Ere-Haône, leden van verdienste en (ex-)bestuursleden van C.V. d’Haône, én alle ex-Eindhovense Stadsprinsen, maar ook voor ‘gewone’ Haône en Haône-sympathisanten. Maar ook andere onderscheidingen, zelfs van bevriende verenigingen werden onderhanden genomen totdat ze blonken of ze nieuw waren. Met daarbij natuurlijk een hapje én een drankje. Een klein toespraakje mocht natuurlijk niet ontbreken. Jack legde daarin een verbinding tussen d'Haône en het Lampegats Gemengd MannenKoor, als opstapje naar de uitreiking van de nieuwe Ere-Haôn. Maarten zou dat gaan doen, dacht hij, al wist hij nog niet aan wie. Hij had de Zilveren Haôn al in zijn binnenzak, gepoetst en wel. En was er dus helemaal klaar voor. Maar tot ieders verbazing, niet in het minst van Maarten, wees Jack op de 'verkeerde Haôn' van Maarten, en vertelde hij hem dat hij de Zilveren Haôn gewoon om zijn eigen nek mocht hangen. Hij was namelijk zelf de Ere-Haôn. Hilariteit alom, want Maarten was met stomheid geslagen, en dat gebeurt toch niet vaak. Als toegift kreeg hij, zeer toepasselijk, een prachtig zwart spaarvarken met gouden vleugels. Toen Maarten van de verbazing was bijgekomen, vertelde hij op zijn bekende uitbundige wijze dat hij er zeer mee vereerd was.