2017-01-27 Herman Lut

Herman Lut - 50 Jaar "Een echte Haon"

Citaat van Herman in de Q-kulle-Q, nadat hij op de Nieuwjaarsborrel 2017 van C.V. D'Haone de zilveren Ere-Haon had ontvangen uit handen van voorzitter Lowie Teller:

“Ik was echt beduusd, sprakeloos en verrast, terwijl ik normaal best mijn woordje klaar heb. Ik ben er in zekere zin verlegen mee, maar ook erg trots op dat ik deze Ere-Haon mag dragen. Ik heb al de jaren dat ik lid was, en nog ben, op mijn manier een bijdrage geleverd en mee geroeid. Maar dat vind ik normaal.”

En dat hij een aanzienlijke bijdrage geleverd heeft aan de vereniging zal duidelijk worden als we de belangrijkste feiten eens op een rijtje zetten.

Hij was om te beginnen tubaspeler bij de tweede Haonekapel, “d’Altijd Naïeve”, van het begin in 1971 tot en met de opheffing in 1976. Waarna hij naadloos overging naar de eveneens roemruchte D’Haone Hermenie “Ut is maor vur efkes”, maar dan vol overgave op de trombone. Ook bij deze kapel heeft hij jarenlang meegespeeld tot ze ophielden in 1990, omdat de muzikale leider Henk Buitenhuis overleed en er geen opvolger was.

In die periode hielden D’Haone hun “Doe mer wa shows”, waaraan Herman naast de gemeenschappelijke optredens, met zijn knotsgekke voordracht “Sint Dracus en de Joor” gedreven heeft meegedaan. Na afloop bleek ook nog de perkamentrol, waarvan hij las, helemaal leeg te zijn.

En toen is het ‘even’ stil geworden rondom Herman, wat D’Haone betreft dan. Hij was gewoon van de radar verdwenen.

Tot hij, een aantal jaren later, tijdens een van de carnavalsmiddagen in de tent op de Mert, bij het Haone Ontmoeting Punt, weer gesignaleerd werd in zijn kenmerkende lange jas. Hij was direct weer helemaal terug, en hoe!

Een van zijn hobby’s, koken, heeft hij binnen de vereniging ruimschoots kunnen uitoefenen. Hij zat diverse jaren in de catering commissie die de Haone Brunch in de tent op de Mert verzorgde, zondags na de carnavalsmis, met vernieuwende ideeën.
En tweemaal heeft hij de complete HaoneHap verzorgd in ons toenmalige stamcafé ’t Mulderke. De eerste keer, thuis ondersteund door echtgenote Corrie, met een zeer uitgebreide rijsttafel. Het jaar daarna ging hij samen met Leon Oosterbosch op de Italiaanse toer. Beide keren een grandioos succes.

In kascommissies, bij diverse Haone Boere Blaos Festijnen, in het HaoneHap Kamer Koor, en als voorzitter van de Karnavalsstichting D’Haone, draaide hij tomeloos mee.

En zeker niet te vergeten bij de Raad van Toezicht. Eerst met alleen Paul Borghouts, later met Jan de Natris en Kees Pulles. Naast het als ‘oude’, zogenaamde ‘wijze’ Haone toezicht houden op het erfgoed van C.V. D’Haone, ontwikkelde de RvT allerlei initiatieven. Zoals bijv. de nieuwe banieren om de herkenbaarheid van d’Haone tijdens de maandborrels te vergroten. De daarbij opgevoerde act van Paul en Herman, als respectievelijk Meet en Greet, staat bij velen nog duidelijk op het netvlies. Enige tijd later verraste de Raad, samen met enkele andere Haone, Linda en Danny van café D’n Hertog met een prachtig beeldje van ‘D’n Hertog’. Uiteraard met een zelfgeschreven toepasselijke voordracht van Herman, bestaande uit een ode op rijm aan alle Haonekotten en -plekskes, maar D’n Hertog in het bijzonder.

In 2018 vond Herman dat het tijd was voor een nieuw Haone lied. Niet omdat het oude niet meer voldeed, maar een nieuw fris Haonelied anno 2018 moest kunnen. Dus schreef hij de tekst van ‘Een echte Haon’. Hij strikte Mathieu Weggeman voor de muziek en Jurgen Feskens voor de arrangementen. En zie, het lied was geboren. Na talrijke repetities van het HaoneHap Kamer Koor en Haonekapel #WKHOZMP werd het op de 2^e ALV in Café Centraal voor de eerste keer ten gehore gebracht. Het werd door iedereen uitbundig meegezongen.

Wat we zeker niet onvermeld mogen laten is het initiatief dat Herman en Paul jaren geleden samen bedachten en opstartten, de Haone (oud-)voorzitters lunch. Eenmaal per jaar, kort voor carnaval, riepen zij, als RvT, alle (oud-)voorzitters van C.V. D'Haone en enkele speciale gasten bijeen voor een uitgebreide lunch in hun vaste restaurant bij de Hanos. Alle genodigden waren vanaf de eerste keer unaniem enthousiast. Ze komen, als zij kunnen, heel graag naar deze inmiddels traditionele bijenkomst, om te memoreren aan wat de Haone vroeger waren èn nog steeds zijn.