Zo maar een dichter...

d’Haone heeft in de loop der jaren ook veel dichters voortgebracht. Zo schreef  iemand onder het pseudoniem dichter ‘I’ de volgende wijsheden op:

Wat is een Haon? 

Is een Haon autoritair?
Zeker niet beïnvloed door een tijdelijk verblijf bij het militair
Is hij in zijn gedragsuitingen en houding solitair?
Vaak bij een sanitaire pauze verzucht hij: wat een air
Is een Haon van het niveau universitair?
Niet per definitie, maar classificeert zich zodanig statutair
Maar in ieder geval vindt hij zichzelf elitair
Bij het terugkijken, met alle air, vindt hij zichzelf autoritair

In 1991 ontstaat er binnen d’Haone een groep die de kenmerkende haonekiel wil vervangen door een meer kleurrijke en carnavaleske outfit. Was de gestreepte kiel in 1966 een perfect middel om je te onderscheiden, na zoveel jaar trouwe dienst kan men daar nog nauwelijks van spreken. De zogenaamde Anti-Kielen Brigade * meent dat Eindhoven toe is aan een meer gekostumeerde carnavalsvariant. En waarom zouden d’Haone niet (weer) het voortouw nemen?

Een muts op mijn hoofd, mijn kraag staat omhoog.
Het is hier ijskoud, maar gelukkig wel droog.

De dagen zijn kort hier, de nacht begint vroeg.
De mensen zijn stug, en er is maar een kroeg.

Het enige wat nodig is bij de uitvoering van dit lied, is een aantal zanglustigen en een fiets. Wat is er eenvoudiger dan op een feest met een fiets op te komen en hierover te gaan zingen. Je roept maar een onderdeel van dit rijwiel en er ontstaat spontaan een couplet. Wanneer het refrein ook nog eens ‘lekker’ zingt is het feestlied al gauw een succes. Het is duidelijk dat je de tekst naar eigen believen kunt inkorten of uitbreiden.